Bark to potoczna nazwa kompleksu barkowego, w skład którego wchodzą cztery stawy – ramienny, barkowo-obojczykowy, mostkowo-obojczykowy i łopatkowo-żebrowy – połączone tkankami miękkimi – mięśniami, powięziami i ścięgnami. Ból barku jest jedną z najczęstszych dolegliwości układu mięśniowo-szkieletowego, która dotyka ludzi w różnym wieku. Przyczyny bólu barku są bardzo zróżnicowane: od przeciążenia przez poważne schorzenia strukturalne, stany zapalne po urazy. Prawidłowe leczenie bólu barku zależy od jego przyczyny, dlatego musi być poprzedzone dokładną diagnostyką, i może obejmować odpoczynek, przyjmowanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych lub fizjoterapię. W niektórych przypadkach konieczny może być zabieg chirurgiczny.
Jeżeli ból powstał w wyniku delikatnego urazu lub prze ciążenia i nie ma nasilonego charakteru, możemy wykorzystać domowe sposoby walki z bólem barku. W takim wypadku należy:
Jeżeli bark nie przestaje boleć lub pojawiają się dodatkowe objawy, konieczne jest skorzystanie z pomocy ortopedy i odpowiednia diagnostyka. Ból barku może być wywołany wieloma różnymi schorzeniami. Poniżej opisujemy najczęstsze z nich.
Doskwiera ci bolący bark? Zapraszamy na konsultację ortopedyczną w klinice Neuroteam.
Jedną z najczęstszych przyczyn bólu barku jest przeciążenie. Wynika ono z nadmiernego lub nieprawidłowego eksploatowania stawu barkowego, głównie podczas aktywności sportowych lub prac fizycznych. Przeciążeniem zagrożeni są szczególnie sportowcy oraz osoby, których zawód wymaga wykonywania powtarzalnych ruchów ramion (np. malarze i hydraulicy).
Objawy przeciążenia barku:
Leczenie bólu barku wywołanego przeciążeniem – zazwyczaj wystarczające jest leczenie zachowawcze. Może ono obejmować: unikanie czynności wywołujących ból, zimne okłady, leki przeciwbólowe i przeciwzapalne (np. ibuprofen), delikatne ćwiczenia rozciągające i wzmacniające, modyfikacje techniki wykonywania ruchów prowadzących do przeciążenia.
Stożek rotatorów tworzą cztery otaczające staw barkowy mięśnie i ich ścięgna, które umożliwiają rotację oraz unoszenie ramienia. Uszkodzenie stożka rotatorów może być efektem nagłego urazu, przewlekłego przeciążenia lub procesów degeneracyjnych związanych z wiekiem.
Objawy uszkodzenia stożka rotatorów:
Leczenie uszkodzenia stożków rotatorów – jest zależne od stopnia uszkodzenia. Początkowo stosuje się leczenie zachowawcze, które może obejmować: fizjoterapię mającą na celu wzmocnienie mięśni i poprawę zakresu ruchu; podawanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, a w przypadku silnego bólu i stanu zapalnego – zastrzyki z kortykosteroidów. Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi poprawy, konieczne może być leczenie operacyjne (artroskopia lub otwarta rekonstrukcja). Rehabilitacja po uszkodzeniu stożka rotatorów może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy.
Zespół ciasnoty podbarkowej (lub zespół konfliktu podbarkowego, zespół cieśni podbarkowej) pojawia się, gdy podczas ruchu ramienia uciskowi i podrażnieniu ulegają tkanki miękkie w przestrzeni podbarkowej. Powodem mogą być zmiany strukturalne w stawie, nieprawidłowa biomechanika lub przewlekłe przeciążenie.
Objawy zespołu ciasnoty podbarkowej:
Leczenie zespołu ciasnoty podbarkowej – obejmuje unikanie ruchów wywołujących ból, fizjoterapię (rozciąganie i wzmacnianie mięśni stabilizujących łopatkę), terapię manualną i techniki mobilizacji tkanek miękkich. W przypadku nasilonego bólu podaje się leki przeciwzapalne i przeciwbólowe lub zastrzyki z kortykosteroidów. Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi efektów, konieczne może być leczenie operacyjne – artroskopowa dekompresja przestrzeni podbarkowej.
Zamrożony bark (inaczej: zespół zamrożonego barku, zespół bolesnego barku, zapalenie torebki stawowej) to dolegliwość związana z postępującym ograniczeniem ruchomości stawu barkowego i bólem. Jej dokładna przyczyna nie jest znana. Zespół zamrożonego barku może wynikać z unieruchomienia, urazu lub niektórych chorób ogólnoustrojowych. Zamrożony bark pojawia się częściej u kobiet i osób po 40 roku życia.
Objawy zamrożonego barku:
Przebieg choroby zwykle obejmuje trzy fazy:
1) fazę zamrażania (ból i stopniowe ograniczenie ruchomości),
2) fazę zamrożenia (zmniejszenie bólu, utrzymujące się znaczne ograniczenie ruchomości),
3) faza rozmrażania (stopniowa poprawa ruchomości).
Leczenie zamrożonego barku – obejmuje fizjoterapię (ćwiczenia poprawiające zakres ruchu i zmniejszające ból), farmakoterapię (leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, np. ibuprofen, zastrzyki z kortykosteroidów do stawu). W niektórych przypadkach konieczna jest manipulacja w znieczuleniu lub artroskopowe uwolnienie torebki stawowej.
Ból barku może być również objawem zapalnych chorób stawów, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), łuszczycowe zapalenie stawów czy choroby tkanki łącznej (np. toczeń). Schorzenia te związane są z przewlekłym stanem zapalnym, który może prowadzić do uszkodzenia stawów i okolicznych tkanek.
Objawy zapalnych chorób stawów:
Leczenie zapalnych chorób stawów – jest prowadzone przez reumatologa i może obejmować: farmakoterapię (leki modyfikujące przebieg choroby, leki przeciw zapalne), fizjoterapię. W zaawansowanych przypadkach konieczne może być leczenie operacyjne (np. endoprotezoplastyka stawu barkowego).
Choroba zwyrodnieniowa stawów to postępujący proces degeneracyjny chrząstki stawowej, prowadzący do znacznego upośledzenia funkcji stawów – także stawu barkowego. Najczęściej dotyka osób starszych.
Objawy choroby zwyrodnieniowej stawów:
Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów – ma na celu złagodzenie objawów oraz spowolnienie rozwoju choroby i polepszenie jakości życia. Może obejmować: modyfikację stylu życia i aktywności fizycznej; fizjoterapię – ćwiczenia wzmacniające mięśnie stabilizujące staw barkowy; leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, suplementację kwasu hialuronowego (wiskosuplementacja).
W przypadku zaawansowania choroby konieczne może być leczenie operacyjne – artroskopia, częściowa lub całkowita endoprotezoplastyka stawu barkowego.
Uraz grupy mięśni i ścięgien otaczających staw ramienny, odpowiedzialnych za stabilizację i ruch ramienia. Najczęściej dochodzi do zerwania mięśnia nadgrzebieniowego i jego ścięgna.
Objawy uszkodzenia pierścienia rotatorów:
Leczenie uszkodzenia pierścienia rotatorów – w około połowie przypadków wystarczające jest leczenie zachowawcze, obejmujące odpoczynek i zmianę aktywności, ćwiczenia i fizykoterapię, podawanie leków przeciwzapalnych i zastrzyki z kortykosteroidów. Jeśli ból nie ustąpi mimo leczenia zachowawczego konieczne może być leczenie operacyjne – artroskopia barku.
Bolący bark może być wynikiem urazów takich jak:
By zapobiec pojawieniu się bólu barku, przestrzegaj następujących zasad: